De ommekeer…

Zo heel af en toe komt er zelfs in een whatsapp-groep met louter mannen iets naar boven dat briljant is. Niet een uitvinding of iets waar over nagedacht is maar briljant in eenvoudige vorm en even vaak niet zelf verzonnen. Voor de vrouwelijke lezers, een whatsapp-groep met mannen gaat nergens over.

en toch moest ik lachen..

Ik beschouw mijzelf graag als een weldenkend persoon. Iemand die zich in kan leven in de ander, iemand die de grotere belangen kan zien en ik zie mezelf zeker niet als een haatdragend persoon. Zo ook als Feyenoordsupporter. De naam Ajax kan ik prima uitspreken en als het achterneefje van de buurjongen van de oom van een echte Ajax-man door Feyenoord gecontracteerd wordt schiet ik niet gelijk in de stress door te gaan schreeuwen dat één van “hunnie” niet welkom is.

Calimero op amateurbasis

Gert-Jan Verbeek is in mijn beleving de eerste geweest. Ronald Koeman bevestigde het en ook Rutten constateerde het na het een tijd ervaren te hebben. De grote profclub Feyenoord lijkt van binnenuit meer op een amateurclub dan je mag verwachten van onze Stadionclub. Waar Verbeek destijds wat verbitterd leek is er nu een lijn die een kern van waarheid moet bevatten. Zoals het bij een goede liefde hoort ben ik vaak blind voor dit soort dingen. Hoezo amateurs? Zo groot, dat moet professioneel zijn. Met de meningen van steeds meer mensen in mijn achterhoofd. zorgde een rondleiding voor de wake-up call. Feyenoord is niet professioneel, wij zijn amateurs met een complex. Een ongepast minderwaardigheidscomplex naar onze rivaal die doet denken aan Calimero. Calimero op amateurbasis. Ik neem je mee in mijn ervaringen

De eerste keer

“En? Wil je ook een keer mee?” Nadat ik die vraag al menigmaal gesteld had en zij net zo vaak bevestigend had beantwoord moest het er wel een keer van komen. 5 jaar moet je zijn, dat had ik haar voorgehouden toen ze 4 was. 5 was de leeftijd van mijn eerste keer en dat leek mij wel een mooie vergelijking.

45 minuten kijken had ze volgehouden op de televisie dus de volle 90 in een stadion moet lukken. Zeker met een paar keer juichen tussendoor, een snoepje en wat drinken. De eerste keer naar Feyenoord. Met papa mee.

19 april ontpopte zich als de ideale dag. Een “makkie” op t programma en Ed Aldus, de lokale weeromroeperT voorspelt een zonnetje. Kaartje aangeschaft en ik vraag 7x of ze er zin in heeft. Niet in totaal maar 7x per dag. Met je kind naar Feyenoord, waar papa hard zn best doet er iets magisch van te maken werpt zij amper een blik op het als toverkaartje gepresenteerde e-ticket. Bij mij leeft het duidelijk meer dan bij haar

Uiteraard pak ik haar Feyenoordtas in en we vertrekken ruim op tijd. Op Beurs aangekomen komen de eerste tekenen dat ze het wel bijzonder vindt. “Kijk papa, een Feyenoordposter” roept ze terwijl de reclame voor het verlengen van je seizoenkaart alweer wegdraait. De tramrit volgt en met mijn camera in de aanslag wacht ik tot ze de Kuip spot. Er volgt geen kanshebber voor een Youtube-hit maar een “oh ja, best groot he” rolt van haar lippen. Tijd om uit te stappen. Onder de indruk van zoveel mensen kijkt ze naar het stadion en maak ik een foto die wel moet. Op de trap met de Kuip als achtergrond.

Trots houdt ze haar kaartje voor haar, de mevrouw in het huisje scant haar kaartje, vragend kijkt ze achterom, op zoek naar de bevestiging van wat ze eigenlijk al weet. Ze moet eerst alleen door het hek, met de geruststellende gedachten dat ik haar snel volg gaat ze naar binnen. Nog een keer het kaartje laten zien, even plassen, weer haar kaartje laten zien en als een vrouw met een missie beklimt ze de trappen. We wringen ons langs wat benen en het volgende cliche is binnen. Ademloos kijkt ze 5 seconden rond.

Na een dramatisch slechte vertoning, een doelpunt dat ze niet gezien heeft omdat ze zo druk was met van alles om haar heen, de afspraak dat zij vertelt aan mama dat de tegenstander gewonnen heeft zitten we weer in de tram. “Papa, ik denk dat bijna alle mensen van de wereld hier zijn geweest” Ik bevestig die gedachte en samen halen we nog een lekker ijsje.

Enigszins teleurgesteld dat we niet hebben gewonnen en dat ze tegen het ideaal beeld in niet overloopt van verhalen tot ze in slaap valt peil ik haar beleving de volgende ochtend met de vraag of ze nog een keer mee wil. Haar antwoord?

“Alleen als er dan weer 3 zakjes snoep en een banaan in mijn tas zitten”

Met een glimlach denk ik terug aan die 5 seconden ademloze blik door onze heilige tempel, ze is supporter voor het leven. Dat weet ik zeker.

Manipulatie uit onmacht

Als dit waar is zal niemand het toegeven.

Daar zaten ze. Met zn tweeën. Handen in het haar. Spreekwoordelijk want bij beide mannen was er niet echt sprake meer van een volle bos. De jaren hadden hun tol geëist en de haargrens was aardig opgeschoven. Wat moesten ze nou toch met die club uit Rotterdam. Weer gezeik bij een wedstrijd buiten de landsgrenzen. Erger nog, die 1-1 biedt zelfs mogelijkheden voor weer een ronde verder. Zal je zien dat dan Brugge of Wolfsburg uit de koker komt rollen. Krijg je een tweede volksverhuizing en zeker in Duitsland kan dat alleen maar misgaan. Die Italiaanse politie was er al niet echt handig mee omgesprongen, de voorbereidingen waren niet goed en dan zie je dat het weer misgaat.

Hopen op een AS Roma dat de schade repareert? Natuurlijk, niets is onmogelijk maar winnen in de Kuip is niet veel ploegen gegeven. Totti en de zijnen steken al niet in de beste vorm en zag wat er tegen Sevilla gebeurde. Dat Feyenoord heeft zo zijn lasten maar natuurlijk ook zijn lusten. Nee, de kans dat de Rossi & co zelf de boel rechtzetten is er heus wel maar dat is geen absolute zekerheid. Nog een ronde in Europa komt eigenlijk niet zo lekker uit dus uitschakeling zou prima zijn. Lastig, lastig, lastig. Fred heeft alleen Europa nog en we weten dat hij weggaat maar die gaat niet meewerken. Gelukkig ziet hij het zitten in die Boulahrouz, die zorgt wel voor het weggeven van een paar kansen maar dan zal je zien dat die Kenneth ineens zijn dag heeft. Uitschakeling is eigenlijk de enige reddingsboei want wat er ook gebeurt, hoe goed ook voorbereid als het weer misgaat dan is er geen houden meer aan.

Zo zaten Eric en Ahmed in een lastig parket. Het kost de stad teveel geld, teveel politieinzet en te veel imagoschade. Eric is die hoge boetes zat en blijft maar schipperen tussen het veroordelen en het machtige Legioen niet te boos maken. Echt veroordelen van onlusten zorgt vast voor herrie bij het Maasgebouw en dan is hij straks zijn pluche kwijt. Ahmed is het zat dat de opgebouwde faam van Rotterdam weer een knauw krijgt en kan met goed fatsoen de politie niet meer om zulke inzet vragen. Hoe dan ook moet er een volgende ronde voorkomen worden. Eerst maar hopen dat AS Roma thuis normaal verloopt maar nog zo een Europees avontuur kunnen we echt niet hebben. Niet met boetes en ellende. Fred kunnen we niet om hulp vragen want de kans dat hij na zijn vertrek heel eerlijk gaat worden is te groot. Spelers beïnvloeden is geen optie, hoewel er vast wel 1 speler gevoelig is voor een bonus die hij ‘handje contantje’ krijgt,heb je niet zoveel aan 1 speler om een resultaat af te dwingen.

‘Nee’ zegt Eric. ‘Ik heb dat boek Fifa Mafia gelezen en de beste manier om een wedstrijd te manipuleren is via de scheidsrechter, 1 man met zo veel invloed dat hij daadwerkelijk het resultaat kan beïnvloeden’
‘ik ken niemand in de voetbalwereld’ reageert Ahmed ‘politiek heb ik mijn connecties maar een corrupte scheidsrechter die dit regelt ken ik niet. Misschien een Marokkaan wel maar de scheidsrechter moet een Europeaan zijn’

Eric gaat eens bellen met Michel. Die hebben toch veel contact en belt hem toch wel over boetes en ander gedoe. ‘Meneer Platini, wij zijn er ook klaar mee. Slecht voor Feyenoord, slecht voor de UEFA. Steeds ook die Anti-UEFA vlaggen en spandoeken. Laten we dit samen oplossen’ Michel reageert voorzichtig en vraagt waar Eric op doelt. Eric vertelt over het boek en wijst op de toch wel hardnekkige geruchten over manipulatie en corruptie dus dat ze beide weten wat hij bedoelt. Michel snapt het en zegt dat hij wel een landgenoot kent die in dit soort gevallen kan helpen. 100% garantie heb je niet maar deze man heeft dat vaker gedaan dus het moet goed komen. Ene Clement moet redding brengen. Turpin is zijn achternaam. ‘ha ha, lijkt ook nog eens op Rody Turpijn’ merkt Eric scherp op. ‘Als ze dit weten doet het extra zeer bij dat fanatieke zooitje’ Michel regelt de aanstelling en eigenlijk is een Fransman bij een duel tussen Nederlanders en Italianen best logisch.

Donderdag 26-2. Een kolkende Kuip. Eric doet nog wat uitspraken, extra veel beelden van de enorme politiemacht. Echte rellen blijven uit dus dan maar wat sensatie over een groep harde kern Italianen. Nu maar hopen dat het verder meevalt. Clement komt het veld op en niemand kan vermoedde hoe deze avond gaat lopen. Veel herrie en Feyenoord begint sterk. Oei, De Rossi met een elleboog? Weggewuifd. AS Roma lijkt het zelf wel aardig te gaan redden, de druk neemt toe maar de rust lijkt gehaald te worden. Ondertussen doet Clement er alles aan om eventuele uitsluiting op basis van incidenten sowieso te regelen mocht Feyenoord toch doorgaan. Een opblaasbanaan? Racisme! een aansteker? Grof schandaal! Gelukkig, 4 minuten blessuretijd helpen genoeg. 0-1. Die komt hard aan. Eric is van binnen blij maar blijkt een uitstekend acteur. Vlak na rust haalt Clement de trekker over. ROOD! Het is er ook nog 1 uit de categorie ‘best zwaar maar niet helemaal onterecht’ dus dat is mooi. Hup! Reservekeeper weg, je weet maar nooit. Nog een paar aanstekers en hoppa: mocht Feyenoord overleven met een wonder dan zorgt een staking wel voor uitsluiting achteraf. Na de hervatting valt plots de 1-1.. OEI! Daar valt niets op aan te merken, het zal toch niet.. Liever op sportieve gronden eruit dan achteraf via de staking denkt Eric terwijl hij hard meejuicht.

Gelukkig breekt de 10 man Feyenoord op en slaat AS Roma gelijk toe. 1-2. Dat moet klaar zijn. Die rode kaart bleek een gouden greep, dit komt Feyenoord niet te boven en met 11 man hadden we het maar moeten zien. Clement blij met zijn bonus, Ahmed blij met geen gedoe meer voor dit seizoen, Michel blij want dat lastige Feyenoord is klaar en zorgt niet voor een slechter imago van het voetbal.

En Eric? Eric praat met de pers, over de sportieve teleurstelling, de angst voor de boetes, de uitsluiting die wat te zwaar lijkt. Maar hij is toch niet ongelukkig. Dat Legioen krijgt hij niet meer in bedwang maar bij pure onmacht en het niet kunnen reguleren is manipulatie altijd de reddingsboei.